Zelfs als ik dit jaar vanaf nu niks meer zou schrijven, kan ik het al een productief schrijfjaar noemen. Vorige week vrijdag verscheen er geen nieuwe post op mijn blog en ook geen nieuwe Substack. Dat was geen writer’s block, integendeel: ik was juist zo lekker bezig met creatief schrijven dat ik even al het andere liet liggen.
Wat ik dit jaar al schreef
Naast alle blogartikelen en Substacks schreef ik dit jaar inmiddels twee novelles.
- Het Blauwe Huis – ongeveer 40.000 woorden (inmiddels verschenen).
- Wat achterblijft (werktitel) – nu zo’n 25.000 woorden (in de afrondende fase).
Daarbovenop werkte ik eerder dit jaar aan mijn langere thriller met de werktitel De rat, die in de huidige vorm rond de 125.000 woorden telt.
Tel je dat bij elkaar op, dan zit ik al op bijna 200.000 woorden fictie. En dan heb ik het nog niet over alles wat ik tussendoor schreef aan blogs, nieuwsbrieven en andersoortige artikelen.
Wat ik ervan leerde
Zo veel (creatief) schrijven in één jaar is nieuw voor mij. In ieder geval sinds heel lange tijd. Het deed me een paar dingen beseffen:
- Schrijfritme is goud. Door vrijwel dagelijks te schrijven bouwde ik een flow op die zichzelf versterkte. Toen ik met mijn eerste novelle klaar was, wilde ik meteen door met een andere manuscript.
- Gewoon beginnen. Je wacht vaak te lang op hét idee, maar dat komt vaak tijdens het schrijfproces. Denk niet te lang na, maar begin met schrijven.
- Maak het niet te groot. ‘Een boek schrijven’ voelt overweldigend. Maar het kan ook in de vorm van een novelle van 25.000 woorden. Elke dag schrijf je 1.000 woorden en dan heb je het binnen een maand klaar.
- Kort en lang vullen elkaar aan. Een novelle voelt behapbaar en geeft snel voldoening, terwijl een dikke thriller je dwingt om dieper te graven.
- Durf het onaf te laten. Het hoeft niet meteen perfect. Het hoeft zelfs niet publicabel te zijn. En een manuscript zonder titel of met een werktitel waarover je nog steeds niet tevreden bent is ook oké.
- Schrijven is nog niet publiceren. Een manuscript van 40.000 of 125.000 woorden is prachtig, maar er is meer nodig om het ook bij lezers te krijgen (en met dat proces ben ik nu bezig).
- Twijfel hoort erbij. Elk project kende momenten van ‘waarom doe ik dit?’ en ‘waar gaat dit heen?’, maar de routine trok me erdoorheen.
- Successen geven energie. Het is ongelooflijk hoeveel energie het geeft om iets te beginnen, het te zien groeien en het af te ronden. Alleen al daarom zou ik willen zeggen: als je werkt aan een epische roman en daar maar niet verder mee komt, probeer dan eens een novelle tussendoor.
Waarom ik dit deel
Ik schreef eerder al posts over hoe ik weer in de schrijfflow kwam en hoe je in een maand een compleet boek kunt schrijven.
Ik paste deze principes dit jaar zelf toe, na een paar jaren waarin er op het gebied van ‘creatief schrijven’ maar weinig uit mijn vingers kwam.
Dit jaar was voor mij de ultieme bevestiging dat die principes werken. En dat consistentie uiteindelijk belangrijker is dan inspiratie.
(Pro-tip: laat AI-tools als ChatGPT en Grok je helpen bij het genereren van ideeën en je komt snel verder met je verhaal!)
En het jaar is nog niet voorbij. Wat er nog komt? Misschien nóg wel een novelle. Of nog een herschrijfronde van De rat. Misschien richt ik me weer volledig op blogartikelen en Substacks of misschien iets heel anders.
Ik ga nu ook aan de slag met het publicatieproces van mijn laatste novelle en mijn laatste thriller. Voor beide wil ik in eerste instantie een uitgever zoeken. Waarom? Dat heb ik hier verteld.
En ik blijf sowieso schrijven. Want ik weet één ding zeker: zolang je blijft schrijven, gebeurt er iets.
Beeld boven: Andreas Fickl/Unsplash.